Εκείνος ήταν δημοτικός αστυνόμος και εκείνη νοσοκόμα, εργαζόμενη με συμβάσεις σε νοσοκομεία. Αφού, λοιπόν, η Δημοτική Αστυνομία καταργήθηκε και η Χρύσα δεν ανανέωσε τη σύμβαση, έμειναν άνεργοι και άρχισαν να αναζητούν απογοητευμένοι δουλειά. Τότε αποφάσισαν να ασχοληθούν με το αγαπημένο τους χόμπι, που ήταν τα μελίσσια, και να το κάνουν επάγγελμα. Το αποτέλεσμα ήταν το «Χρυσόμελο», που μέσα σε δύο χρόνια λειτουργίας εξάγει σε 10 ευρωπαϊκές χώρες, στην Ιαπωνία και τη Νέα Υόρκη!
Η καταγωγή και των δύο είναι από το Πλατύ, όπου, μάλιστα, είναι η μελισσοκομική τους βάση, ενώ η έδρα της εταιρείας καθώς και το τυποποιητήριο βρίσκονται στο Ρέντη. Όπως μας εξήγησαν, τους βολεύει, αφού εκεί βρίσκονται οι μεταφορικές εταιρείες, ειδικά για τις εξαγωγές.
-Πώς και πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τα μελίσσια; Ποιοι είστε και τι κάνατε πριν από αυτό;
Είχαμε τη Μελισσοκομία ως χόμπι μαζί με τη γυναίκα μου, Χρύσα, γιατί μας άρεσε η κοινωνία της μέλισσας, οι αποδράσεις στην ελληνική φύση και, φυσικά, τα θαυματουργά μελισσοκομικά προϊόντα της κυψέλης, τα οποία καταναλώνουμε φανατικά. Ασκούσαμε και οι δύο άλλα επαγγέλματα, εγώ ήμουν στη Δημοτική Αστυνομία Αθηναίων και η Χρύσα ήταν νοσοκόμα με stage. Το καλοκαίρι του 2013 καταργήθηκε η Δημοτική Αστυνομία, ενώ της Χρύσας τελείωσε η σύμβαση και μείναμε άνεργοι, σε μια πολύ δύσκολη οικονομική περίοδο για τη χώρα. Νιώθαμε πολύ απογοητευμένοι και σκεφτόμασταν ποιο θα ήταν το μέλλον μας και τι θα κάναμε επαγγελματικά. Το μόνο που είχαμε ως ασχολία ήταν τα μελίσσια, έτσι πήραμε τη μεγάλη απόφαση να πάμε κόντρα στο ρεύμα της παρακμιακής εποχής, να ρισκάρουμε, να δημιουργήσουμε και να κάνουμε το χόμπι μας επάγγελμα! Επενδύσαμε όλες μας τις οικονομίες για να δημιουργήσουμε ένα μικρής κατηγορίας τυποποιητήριο και να δημιουργήσουμε ένα ανταγωνιστικό brand, το οποίο να μπορεί να σταθεί στα ράφια του εξωτερικού. Έτσι, ιδρύσαμε το «Χρυσόμελο» και ξεκινήσαμε τον αγώνα...
-Ποια τα προϊόντα που παράγετε;
Τα μελισσοκομικά προϊόντα είναι πασίγνωστα σε όλο τον κόσμο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η περισσότερη παραγωγή μας είναι σε μέλι και η αλήθεια είναι ότι εκεί έχουμε δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα αυτή την περίοδο. Σε βασιλικό πολτό και γύρη έχουμε μια πολύ μικρή παραγωγή για προσωπική χρήση, για γνωστούς και φίλους. Βέβαια, στα μελλοντικά μας σχέδια είναι να αυξήσουμε κι εκεί την παραγωγή.
Αυτό που πιστεύω ότι μας διαφοροποιεί και τραβά το ενδιαφέρον των καταναλωτών είναι οι πιο σπάνιες ποικιλίες που παράγουμε, όπως το πολύ ιδιαίτερο μέλι βελανιδιάς, το σπάνιο μέλι ασφάκας, το μέλι ερείκης, που έχει ακουστεί τα τελευταία χρόνια για τις φοβερές ιδιότητές του, και πολλά άλλα.
Είμαστε μια χώρα με μεγάλη ποικιλία σε φυτά, δέντρα, και φανταστείτε ότι τα περισσότερα έχουν νέκταρ ή μελιτώματα, τα οποία με σωστούς χειρισμούς η μέλισσα μπορεί να μετατρέψει σε μέλι! Αυτό κυνηγάμε εμείς, τη διαφορετικότητα μέσω της μέλισσας… Εξάλλου, το διαφορετικό είναι αυτό που μας τοποθετεί στα ράφια των καταστημάτων τόσο στο εξωτερικό όσο και στη χώρα μας.
Από εκεί και πέρα, έχουμε μπει σε μια διαδικασία να «παντρεύουμε» το μέλι μας με άλλα εξαιρετικά ελληνικά προϊόντα. Έχουμε δημιουργήσει το θυμαρίσιο μέλι με ελληνικό μύρτιλο (blueberry) και το ανθέων με αμύγδαλο. Εννοείται ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα σύντομα.
-Γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με το μέλι και όχι με κάποιο άλλο προϊόν;
Είχαμε την τύχη πριν από χρόνια να γνωρίσουμε έναν ηλικιωμένο μελισσοκόμο στη Μεσσηνία, ο οποίος πρότεινε να μας δείξει το μελισσοκομείο του. Μόλις άνοιξε την πρώτη κυψέλη, μαγευτήκαμε. Επιλέξαμε, λοιπόν, να ασχοληθούμε με τη Μελισσοκομία, γιατί αγαπήσαμε τη μέλισσα. Είναι η πιο οργανωμένη και σωστά δομημένη κοινωνία στον πλανήτη μας.
-Πόσο δύσκολη είναι η παραγωγή του μελιού και γενικότερα η συναναστροφή με αυτά τα έντομα;
Η Μελισσοκομία είναι πολύ δύσκολη. Θέλει μεγάλη υπομονή, έχει πολλή κούραση, έχει ξενύχτια στις μεταφορές, ενώ εκτός από τις χαρές του τρύγου, έχει και αρκετές στενοχώριες, όπως ασθένειες, κλοπές, πυρκαγιές. Όλες οι δουλειές είναι δύσκολες, αλλά εάν αγαπάς αυτό που κάνεις, τότε είσαι ευτυχισμένος!
Όσον αφορά στη μέλισσα, η συναναστροφή μαζί της είναι μαγική, μαθαίνουμε συνεχώς πράγματα γι’ αυτή και συνεχώς μας εκπλήσσει ευχάριστα.
-Συχνά ακούμε κόσμο να λέει θα γυρίσω στα χωράφια ή θα ασχοληθώ με την κτηνοτροφία. Πόσο εφικτό είναι αυτό; Τι έχετε να πείτε σε έναν νέο άνθρωπο;
Πιστεύω ακράδαντα ότι, για να γίνει ένα νέο ξεκίνημα στη χώρα μας, αυτό θα έρθει μέσα από τον πρωτογενή τομέα, τον τουρισμό, την ενέργεια, γενικά την παραγωγή και τη δημιουργία. Η χώρα μας είναι προικισμένη με τόσο καλές κλιματολογικές συνθήκες, με ηλιοφάνεια, και μπορούν να φυτρώσουν τα πάντα. Πραγματικά πρέπει να καταλάβουμε ότι κατοικούμε πάνω σε ένα κομμάτι «χρυσού», που ονομάζεται μάνα γη. Αυτό πρέπει κάποια στιγμή να το εκμεταλλευτούμε για το καλό της χώρας μας και σε συνδυασμό με τη γεωγραφική μας θέση, τη θάλασσα, να αναπτύξουμε το εμπόριο και να εξάγουμε παντού. Υπάρχει μεγάλη ζήτηση για τα ελληνικά προϊόντα και οι αγορές έξω είναι τεράστιες. Πιστεύω ότι αυτό σιγά σιγά η δική μου γενιά το βλέπει και στρέφεται στον πρωτογενή τομέα. Γνωρίζω πολλούς που τα έχουν καταφέρει με μεγάλη επιτυχία. Οπότε, κατά τη γνώμη μου, οι νέοι μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά μέσα στην κρίση, μέσα από την παραγωγή και τη δημιουργία.
-Το δίκτυο πωλήσεών σας πού έχει φθάσει σήμερα;
Μέσα σε δύο χρόνια λειτουργίας έχουμε καταφέρει να εξάγουμε σε 10 ευρωπαϊκές χώρες, στην Ιαπωνία και τη Νέα Υόρκη. Στην Ελλάδα τα προϊόντα μας βρίσκονται σε 105 συνεργαζόμενα καταστήματα, ενώ στην πόλη της Καλαμάτας έχουμε αποκλειστική συνεργασία με τα καταστήματα Αθανασίου!
-Ποιο το μυστικό για να μπει μια νέα εταιρεία σε τόσα πολλά ράφια;
Πιστεύω, είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις. Να κάνεις κάτι δημιουργικό, να δουλεύεις πολύ πάνω σε αυτό και συνεχώς να θέτεις μεγαλύτερους στόχους. Εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο, γι’ αυτό και θα πρέπει να προσπαθούμε πάντα.
-Τα επόμενα σχέδιά σας;
Στα μελλοντικά μας σχέδια είναι να παραμείνουμε σε μια σταθερή ανοδική πορεία, να εξάγουμε τα προϊόντα μας σε όσες περισσότερες χώρες μπορούμε, με μεγάλο στόχο τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που είμαστε σε συζητήσεις αυτό το διάστημα!
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
