Τον κώδωνα του κινδύνου για την αγροτική παραγωγή και γενικότερα για τον πλανήτη, κρούει ο IPBES, ένας νεοσύστατος διεθνής οργανισμός που παρακολουθεί τη λειτουργία των οικοσυστημάτων, την «υγεία τους», σε παγκόσμιο επίπεδο, για λογαριασμό του ΟΗΕ. Αιτία είναι η παγκόσμια μείωση των μελισσών και άλλων επικονιαστών, η οποία με τη σειρά της απειλεί την παραγωγή αγροτικών προϊόντων, αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, και πιθανόν να δημιουργηθεί σύντομα πρόβλημα επάρκειας τροφίμων.
Η απώλεια βιοτόπων εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής και της ανθρώπινης επέμβασης, τα εντομοκτόνα είναι μερικοί από παράγοντες που έχουν συμβάλλει στη μείωση του αριθμού των μελισσών, των πεταλούδων, των πουλιών και των νυχτερίδων που γονιμοποιούν τα φυτά μεταφέροντας γύρη ή σπόρους. Αυτό επισημαίνει στην έκθεσή της η IPBES (Διακυβερνητική Πλατφόρμα Επιστήμης-Πολιτικής για τη Βιοποικιλότητα και τις Υπηρεσίες Οικοσυστημάτων) την οποία παρουσίασε πριν λίγες ημέρες στην Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας. Η έκθεση είναι αποτέλεσμα διετών μελετών από επιστήμονες σε όλο τον κόσμο, που κατέληξαν σε μια αξιολόγηση της βιοποικιλότητας της Γης, ξεκινώντας με τους επικονιαστές.Είναι μια προσπάθεια παρόμοια με αυτή που είχε γίνει για να μελετηθεί η υπερθέρμανση του πλανήτη και εγκρίθηκε από το Κογκρέσο των 124 εθνών, στην Κουάλα Λουμπούρ.
Σε αντίθεση με την υπερθέρμανση του πλανήτη, οι λύσεις γι’ αυτό το πρόβλημα δεν απαιτούν την κοινή δράση από διάφορες χώρες, αλλά να δράσουν τοπικά, όπως επεσήμανε ο Ρόμπερτ Ουάτσον, αντιπρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής. Οι λύσεις που προσφέρονται αφορούν, ως επί το πλείστον, την αλλαγή διαχείρισης της γης και της γεωργίας. Παράδειγμα αυτών των λύσεων προέρχεται από τη Βρετανία, η οποία ενέκρινε της χρηματοδότηση αγροτών για να φυτεύουν αγριολούλουδα στα κτήματά τους.
Η μελέτη εξηγεί επίσης, διάφορες δράσεις και σημεία που θέλουν άμεση προσοχή, ώστε να αποφευχθεί η καταστροφή της αλυσίδας των οικοσυστημάτων.
«Τα πάντα θα καταρρεύσουν, εάν οι επικονιαστές εξαφανιστούν» δήλωσε ο Ντενίς βαν Ένγκελσντορπ, εντομολόγος, ειδικός στην μελισσοκομία, από το Πανεπιστήμιο της Μέριλαντ. «Αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε ότι το 2050 θα εξακολουθήσει να τρέφεται ο κόσμος, τότε οι επικονιαστές πρέπει να παραμείνουν μέρος της αλυσίδας».
πηγή